20 minuten leestijd
We hebben onlangs lone wolves aanvallen gezien vanwege de meest gruwelijke genocide in de moderne geschiednis, dat zich in Gaza afspeelt. De straffeloosheid die heerst, en de daders die deze wreedheden schaamteloos en publiekelijk vieren, maakt het voor sommigen ondragelijk! Zeker nu de hongersnood recordhoogtes heeft bereikt en dit terwijl de VN de hongersnood nog steeds niet heeft uitgeroepen.
De hongersnood in Gaza is op een absoluut dieptepunt, waarbij grote aantallen mensen verhongeren. Hoewel de VN en westerse staten dit zagen aankomen, grepen ze niet in. Instortende mensen en verhongerende kinderen zijn nu een ‘normaal’ beeld geworden. De Joodse staat pleegt de meest brute genocide in de moderne geschiedenis, en het feit dat niemand ingrijpt, laat hun grote invloed in de wereld zien. Aan de andere kant heeft het eeuwige joodse slachtofferschap pathologische niveaus bereikt, en dit alles is zeer frustrerend voor normale mensen die een einde willen aan de massamoorden op Palestijnen.
Als (natuurlijk) gevolg van de apocalyptische realiteit in Gaza kunnen sommigen het niet langer verdragen en ontploffen ze. In tegenstelling tot wat veel mensen zouden denken, hoef je geen extremist, geestesziek of op een andere manier abnormaal te zijn om mensen te vermoorden. In sommige gevallen zijn de omstandigheden abnormaal of extreem, niet de moordenaar zelf. Er zijn talloze wetenschappers en experimenten in sociale wetenschappen die zeggen dat elk mens in staat is om te moorden, gegeven de juiste omstandigheden. Alleen de drempel verschilt voor individuen.
Elias Rodriguez was één van de mensen die het niet langer kon verdragen. De 31-jarige man die 2 Israëlische diplomaten doodschoot, heeft helemaal geen gewelddadig verleden. Hij was een normaal, hoogopgeleid persoon die van kunst en muziek hield. Ik moet zeggen, houdt aangezien hij gelukkig nog leeft. Rodriguez was ook een idealist en politiek actief: hij heeft deelgenomen aan Black Lives Matter en anti-genocideprotesten. Hij had verschillende banen, onder andere als content writer in de technologiesector, als onderzoeker en als docent mondelinge vaardigheden. Er wordt niet veel over zijn privéleven onthuld, en zijn sociale media-accounts zijn door de autoriteiten gesloten. Het is zeker dat als hij een gewelddadige voorgeschiedenis had, dit openbaar zou zijn gemaakt. Ter vergelijking: dat deden ze met George Floyd, hoewel hij het slachtoffer was. De autoriteiten maakten alle denkbare negatieve informatie over Floyd openbaar.
Als we de gearresteerde en vervolgde anti-genocideactivisten kunnen beschrijven, is het dat veruit de meerderheid van hen first offenders zijn, net als Rodriguez. Rodriguez walgde van de racistische moord op de 6-jarige Palestijnse jongen Adea al-Fayoume in Chicago, wiens foto in zijn voorgevel was opgehangen. Natuurlijk zijn de surrealistische horrors in Gaza, die toen al 20 maanden aan de gang waren, waarschijnlijk de eerste en belangrijkste reden voor zijn daad. Zijn actie maakte velen zo bang dat veel ‘activisten’ van zogenoemde pro-Palestijnse organisaties het een valse vlag-operatie noemden. Maar zijn manifest laat zien dat zijn motivaties authentiek zijn, wat ik in dit artikel zal publiceren. Niet om de moorden te verheerlijken, hoewel er moreel gerechtvaardigde redenen voor te geven zijn, maar zodat het publiek de waarheid over de gebeurtenissen kan begrijpen. Het censureren van zijn manifest creëert vaak een informatievacuüm dat snel wordt opgevuld door nep-documenten, onjuiste complottheorieën of het selectief lekken door de autoriteiten die de feiten willen verdraaien.
Hoe Israël de wereld aan het chanteren is
De live gestreamde genocide waartegen blijkbaar geen enkele staat, organisatie of mens kan of wil stoppen, stuiten veel mensen tegen de borst. Staten hebben de verplichting om in te grijpen bij een genocide, desnoods met geweld, maar geen enkele staat ter wereld, met uitzondering van Jemen, doet het. Integendeel, velen steunen het. Na 21 maanden genocide is de publieke opinie in Europa ein-de-lijk gekanteld tegen de genocide, en pas nu ‘dreigen’ Europese landen sancties op te leggen. Hoewel de EU weet dat Gaza de ergste door de mens veroorzaakte humanitaire ramp uit de moderne geschiedenis is, volgens uitgelekte documenten. De EU zal het associatieverdrag met Israël herzien, maar het is nu al duidelijk dat ze het niet zullen opzeggen, simpelweg omdat ze dat niet willen. Het VK heeft de vrijhandelsgesprekken met de genocidale staat ‘opgeschort’, wat ook niets betekent. Zelfs de Israëlische media hebben, in hun arrogantie, gezegd dat deze bedreigingen niets voorstellen. De erkenning van een Palestijnse staat door verschillende landen is een positieve stap, maar het is niet voldoende.
Een recente tweet van de Nederlandse premier waarin hij Israël opriep om onmiddellijke en ongehinderde toegang te verlenen tot voedsel voor de bevolking van Gaza, werd publiekelijk ontkracht door de Israëlische president! De recente kritiek van Frankrijk werd beantwoord met een dreiging om de straten van Parijs onveilig te maken, en de erkenning van Palestina door Spanje werd onbeleefd en ondiplomatiek beantwoord. Het is glashelder: schurkenstaat Israël trekt zich er niets van aan: ze wijzen de kritiek af. Alleen echte sancties kunnen hen stoppen, die nog steeds niet zijn opgelegd. De vraag is waarom? Terwijl de genocide ingaat tegen het Amerikaanse belang, terwijl Europa het liefst ook een einde aan de horror wil zien, grijpen beiden niet in. Chantage is het antwoord.
Misschien gaat Israël veel verder dan alleen de kritiek resoluut afwijzen. Misschien doen ze dingen die ons voorstellingsvermogen te boven gaan. De grootste stroomstoring in Spanje ooit was in april van dit jaar, die het hele land lamlegde. Dit zou ook een cyberaanval kunnen zijn die door Israël is uitgevoerd. Spanje was een van de luidste critici van Israël binnen Europa. Hetzelfde kan gezegd worden over de cyberaanval van de Franse (nucleaire) onderzeeër op 23 juli. Het is duidelijk dat zo’n geavanceerde aanval door een staat uitgevoerd kan worden.
De recente beschuldigingen tegen Trump met betrekking tot de Epstein-zaak zouden door Netanyahu/Mossad zijn gedaan om hem te chanteren. De Epstein-zaak kwam ter sprake toen Netanyahu de VS bezocht, en er is een duidelijke connectie tussen Epstein en Israël. Daarnaast zijn er serieuze claims dat Epstein (zelf een Jood) een Mossad-agent was. Zelfs pro-Trump-influencer Tucker Carlson heeft gezegd dat de Mossad achter dit verhaal zit. Zoals rechter Napolitano ook heeft gezegd.
Hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof Karim Khan heeft tijdelijk moeten opstappen vanwege een seksschandaal en eigenlijk weet iedereen dat Israël hierachter zit, als vergelding voor de arrestatiebevelen tegen Netanyahu en Gallant. Daar bleef het niet bij: hoofdonderzoeker Andrew Caley is ook opgestapt na serieuze bedreigingen en intimidaties van Israël. Zo erg dat zelfs de Nederlandse politie zijn woonappartement moest beveiligen met een kogelvrije deur, alarmen aan alle ramen en ijzeren spijlen voor de dakramen.
In een heel ongebruikelijke publicatie heeft zelfs de NCTV Israël genoemd als ‘bedreiging voor Nederland’. Ongebruikelijk, omdat Nederland een goed bevriende staat van Israël is, zelfs beter bevriend dan de meeste Europese landen. Bedreiging van Israël, volgens het rapport, heeft vooral te maken met de rellen van 7 november en de daaropvolgende desinformatie-campagne van Israël om de publieke opinie in hun voordeel te beïnvloeden.
Tekst loopt beneden verder
HOE DE VN EN DE EU OOK MEDEPLICHTIG ZIJN
Als we de VN of zogenaamde mensenrechtenorganisaties analyseren, komen we tot de conclusie dat ook zij hun werk niet doen; het gaat zelfs verder: ze helpen Israël met haar genocide. Dit doen ze door te weigeren hun oorlogsmisdaden te veroordelen, door hun propagandaleugens niet te ontkrachten en door te weigeren hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Bijvoorbeeld, de Verenigde Naties hebben de hongersnood in Gaza nog steeds niet uitgeroepen, terwijl mensen letterlijk verhongeren; in plaats daarvan spraken ze tot voor kort over het ‘risico op hongersnood’. Dit terwijl geen enkele mensenrechtenorganisatie ter wereld hierover klaagde. Ook dit duidt op het assisteren van de genocide.
Wanneer een hongersnood wordt uitgeroepen, krijgt het probleem meer internationale aandacht en financiële middelen. Het zou Israël ook juridisch verantwoordelijk kunnen houden voor de hongersnood, maar aangezien er geen officiële hongersnood bestaat in Gaza, zou niemand verantwoordelijk kunnen worden gehouden.
Deze organisaties zijn niet onafhankelijk omdat ze door staten worden gefinancierd. Dus wat Israël betreft, is er geen echte druk, geen veroordeling, geen kritiek, niets betekenisvols van wie dan ook. In plaats daarvan doen ze aan woordspelingen en gebruiken ze woorden als diep verontrustend, bedroevend, hartverscheurend en zorgwekkend. Een truc om niet te zeggen: we veroordelen het.
Een ander voorbeeld zijn de plunderingen. Een intern uitgelekt memo van de VN toont aan dat Israël zelf achter de plunderingen van hulpkonvooien zit. Gewapende bendes die door Israël worden gefinancierd hebben medewerkers hulpkonvooien gedood, ontvoerd en gemarteld. Hoewel de VN het weet, ontkennen ze in het openbaar niet de valse bewering van Israël dat Hamas hulpkonvooien plundert. Wat ze wel zeggen is dat bewijs dit niet aantoont, wat geen ontkenning is (weer een woordspeling).
Vorige week werd een senior arts ontvoerd in het bijzijn van het Rode Kruis, terwijl een week eerder een andere arts werd vermoord.
Ook hier: geen veroordeling van de Verenigde Naties, het Rode Kruis, mensenrechtenorganisaties, Europa of het Vaticaan. Kun je het geloven: geen veroordeling voor het vermoorden en het ontvoeren van een dokter!! Dit werd gedaan in het bijzijn van Rode Kruis-medewerkers, notabene. Als deze organisaties van begin af aan Israël wel zouden veroordelen, hadden ze hun moordcampagne niet zo lang kunnen handhaven.
Het lijden wordt ondraaglijk voor mensen met empathie
De langzame dood van Palestijnen voor de ogen van 8 miljard mensen, het gedrag van onze medeplichtige politici, en de sadistische uitspraken van Israëlische politici….
En dit alles gebeurt voor onze ogen; het frustreert en maakt veel mensen boos. Daarbovenop zijn veel zogenaamde pro-Palestijnse organisaties diep geïnfiltreerd of fungeren ze als dekmantelorganisatie, waardoor hun activisme zeer ineffectief blijft. Als gevolg hiervan worden individuele acties, of eenlingen, de enige haalbare optie voor degenen die de gruwelijke taferelen niet langer kunnen verdragen.
Een van hen was Aaron Bushnell, een 25-jarige soldaat die overleed nadat hij zichzelf in brand had gestoken voor de Israëlische ambassade in Washington, wat live werd gestreamd op Twitch. Aaron zei dat hij niet langer “medeplichtig zou zijn aan genocide” en niet langer getuige kon zijn van wat Palestijnen hebben meegemaakt door toedoen van hun kolonisten.
Bushnells dood kwam bijna drie maanden nadat een nog onbekende demonstrant (doordat de autoriteiten het geheim houden) een soortgelijke daad had gepleegd bij het Israëlische consulaat in Atlanta, waar ze ernstige verwondingen opliep nadat ze zichzelf in brand stak. Een derde geval van zelfverbranding vond plaats in september 2024, toen de 45-jarige Matt Nelson zichzelf in brand stak voor het Israëlische consulaat in Boston en enkele dagen later overleed. In een YouTube-video voor zijn optreden zei hij:
De meesten van ons zijn te apathisch om het iets te kunnen schelen. Het protest waaraan ik deelneem, is een oproep aan onze regering om te stoppen met het leveren van geld en wapens aan Israël, dat het gebruikt om onschuldige Palestijnen gevangen te zetten en te vermoorden, om Israël onder druk te zetten om de genocide in Gaza te beëindigen, en om de aanklacht van het Internationaal Strafhof tegen Benjamin Netanyahu en andere leden van de Israëlische regering te steunen.
De autoriteiten hebben minimale informatie vrijgegeven over deze 3 individuen die zich opofferden om de apocalyptisch live gestreamde genocide in Gaza te stoppen. Toch laat het zien dat deze individuen de verschrikkelijke beelden niet langer konden verdragen, en ze hebben (hoogstwaarschijnlijk) geen gewelddadig verleden.
De actie van Elias Rodriguez schokte veel mensen; plotseling realiseerden mensen die medeplichtig zijn aan genocide zich dat ze niet veilig zijn. Het schrikte ook de autoriteiten af, die vreesden dat de anti-genocideactivisten gewelddadig zouden kunnen worden en op dezelfde manier met Elias zouden sympathiseren als veel mensen met Luigi Mangione sympathiseerden (de dader van een CEO van een zorgbedrijf). Om dit te controleren en te voorkomen, startten de autoriteiten een zwarte propaganda campagne. Beroemde ‘pro-Palestijnse’ activisten zoals Cenk Uygur, die zei dat Elias “egoïstisch” was en dat zijn actie de pro-Palestijnse beweging in een slecht daglicht stelde. Hoezo egoïstisch? Egoïstisch omdat hij een daad beging terwijl hij wist dat hij daardoor hoogstwaarschijnlijk de rest van zijn leven in de gevangenis zou spenderen of zelfs de doodstraf zou kunnen krijgen! Dat is niet egoïstisch; dat is zelfopoffering. Een andere astroturfing campagne was zogenaamd een oproep om Free Elias Rodriguez vrij te laten, waarbij mensen en organisaties dit met een handtekening konden steunen.
Tot nu toe hebben 48 personen het ondertekend. Maar waarom zou je het ondertekenen en jezelf zo onder de aandacht brengen van de veiligheidsdiensten? De initiatiefnemers beweren dat publieke steun belangrijk is. Ze schrijven ook dat de autoriteiten de doodstraf zullen eisen voor Elias. Zonder hiertegen te protesteren, maken ze de doodstraf op de een manier acceptabeler voor het publiek. De brief prijst Iran ook voor de strijd tegen de genocide, terwijl Iran veel meer had kunnen en moeten doen voor de Palestijnen. Het beperkte zich voornamelijk tot geschreven veroordelingen. De organisaties die deze brief hebben ondertekend, zijn allemaal dekmantelorganisaties. Elias Rodriguez, die een mooie toekomst voor zich had, heeft ervoor gekozen zich op te offeren voor het lijden van Palestijnen. Hij was geen extremist; hij kende de gevolgen van zijn actie, die een gerichte liquidatie was. De slachtoffers waren diplomaten die de genocide publiekelijk en professioneel verdedigden. Dus ze waren niet onschuldig.
Het systeem verdedigt degenen die de genocide steunen, terwijl het mensen die protesteren TEGEN de genocide straft, wat bijdraagt aan het vergroten van de woede van veel mensen. In Engeland heeft de Universiteit van Cambridge een gerechtelijk bevel gekregen dat ze pro-Palestijnse demonstraties op de campus moeten verbieden. Een rechter die beslist om een demonstratie te verbieden? Dit is pathetisch en gaat in tegen elke democratische norm. De Columbia-universiteit in de VS heeft 80 studenten geschorst of verwijderd die deelnamen aan anti-genocideprotesten! Op deze manier sluit het systeem elke mogelijkheid om gebruik te maken van het democratisch recht om te protesteren af. Het wekt niet alleen de woede van velen op, maar opent ook de deur voor ‘illegale’ acties. Een dictatoriaal systeem vermomd als ‘democratie’ is onacceptabel!
Tekst loopt beneden verder
Andere lone wolves
Twee weken na de schietpartij van Rodriguez gooide Mohamed Sabri Soliman een molotovcocktail naar verschillende Israëliërs die protesteerden voor de terugkeer van Israëlische krijgsgevangenen (geen gijzelaars) die in grote meerderheid ontkennen dat er sprake is van genocide. Ook in dit geval wordt er niet veel over Mohamed prijsgegeven. Hij is een 45-jarige man uit Egypte, getrouwd en vader van 5 kinderen. Hij was vroeger verwikkeld in een heen-en-weergevecht met zijn visum. Mohamed heeft gezegd dat hij YouTube gebruikte om te leren hoe hij een molotovcocktail moest maken, die hij naar de pro-genocide-demonstranten gooide. Een 85-jarige vrouw is maanden later overleden aan haar verwondingen. Het zou belachelijk zijn om hem van moord te beschuldigen, aangezien het gooien van een molotovcocktail geen mensen doodt, uitzonderingen daargelaten. Wat nog schokkender is, is dat zijn vrouw en 5 minderjarige kinderen zijn gearresteerd en vastgehouden in een ICE-faciliteit. Kinderen tussen de 4 en 17 jaar in een gevangenis! De jongste kinderen moesten een vechtpartij aanzien, volgens de moeder. Hun detentie is illegaal, wat hun advocaat ook heeft bevestigd.
De verklaring van minister van Binnenlandse Veiligheid Kristi Noem is werkelijk schandalig. Eerst insinueert ze dat zijn vrouw en kinderen op de hoogte waren van de aanval. En hem vervolgens een ’terrorist’ en ‘illegale vreemdeling’ noemt. Hoe kan hij een terrorist zijn als de rechter nog geen uitspraak heeft gedaan en als je zogenaamd onschuldig bent tot het tegendeel bewezen is? Het toont de identiteit van deze regering: geen democratische, maar een fascistische regering.
In Nederland hebben we ook een geval met een molotovcocktail gehad. Een 25-jarige man uit Syrië, zonder permanente verblijfsvergunning, gooide een molotovcocktail naar de Israëlische ambassade in Den Haag. Hoewel niemand gewond raakte en het gebouw slechts licht beschadigd werd, kreeg hij een gevangenisstraf van 2,5 jaar, wat voor Nederlandse begrippen extreem zwaar is. Hij was ook een first offender en zei dat hij doelbewust naar het gebouw had gegooid in plaats van de ingang waar een bewaker zich bevond. Ondanks dat oordeelde de rechtbank dat hij het leven van personen in gevaar had gebracht. De argumenten van zijn verdediging, die zeiden dat er een lage kans op herhaling was, verwierp de rechter. Ook werd zijn verblijf en hereniging met zijn vrouw en kinderen veel moeilijker, terwijl hij berouw toonde. Dit alles heeft de rechter niet meegewogen in de uitspraak.
De dagelijkse horrors, het bespotten van de slachtoffers van genocide, het bedreigen en afpersen van degenen die de genocide in de weg staan, en de diep geïnfiltreerde en ineffectieve pro-Palestijnse organisaties dragen allemaal bij aan gewelddadige uitbarstingen van eenlingen. Het manifest van Elias Rodriguez laat dit zien; lees het hieronder.
20 mei 2025,
Halilintar is een woord dat iets betekent als donder of bliksem. Na een daad zoeken mensen naar een tekst om de betekenis ervan vast te leggen, dus hier is een poging. De gruweldaden die door Israëli’s tegen Palestijnen zijn begaan, zijn onbeschrijflijk en onmeetbaar. In plaats van beschrijvingen te lezen, bekijken we ze meestal op video, soms live. Na een paar maanden van snel oplopende dodentallen had Israël de capaciteit om zelfs door te gaan met het tellen van de doden uitgewist, wat zijn genocide goed heeft gediend. Op het moment van schrijven registreert het Gazaanse ministerie van Volksgezondheid 53.000 doden door traumatisch geweld, liggen er minstens tienduizend onder het puin, en wie weet hoeveel duizenden meer zijn overleden aan vermijdbare ziekten, honger, terwijl tienduizenden nu risico lopen op een dreigende hongersnood als gevolg van de Israëlische blokkade. Allemaal mogelijk gemaakt door medeplichtigheid van westerse en Arabische regeringen. Het informatiebureau van Gaza rekent de tienduizend die onder het puin liggen mee met de doden in hun eigen telling. In nieuwsberichten zitten die “tienduizend” al maanden onder het puin, ondanks het voortdurend ontstaan van meer puin en herhaaldelijk opnieuw bombarderen van puin en het bombarderen van tenten midden in het puin. Net als het dodental in Jemen, dat jarenlang bevroren was op enkele duizenden onder Saoedisch-Brits-Amerikaans bombardement voordat veel te laat werd onthuld dat er 500.000 doden zijn. Deze cijfers zijn vrijwel zeker een criminele onderrapportage. Ik heb er geen moeite mee te geloven dat de schattingen het aantal slachtoffers op 100.000 of meer te zetten. Sinds maart van dit jaar zijn er meer mensen vermoord dan tijdens “Protective Edge” en “Cast Lead” samen. Wat kun je op dit moment nog meer zeggen over het aandeel verminkte, verbrande en ontplofte mensen die kinderen waren? Wij die dit hebben laten gebeuren, zullen de vergeving van Palestijnen nooit verdienen. Dat hebben ze ons laten weten. Een gewapende actie is niet per se een militaire actie. Meestal niet. Meestal is het theater en spektakel, een eigenschap die het deelt met veel ongewapende acties. Geweldloos protest in de openingsweken van de genocide leek een soort keerpunt aan te geven. Nog nooit eerder hadden zoveel tienduizenden op straat in het Westen aangesloten. Nog nooit eerder waren zoveel Amerikaanse politici gedwongen toe te geven dat, op zijn minst retorisch, de Palestijnen ook mensen waren. Maar tot nu toe heeft de retoriek weinig opgeleverd. De Israëli’s zelf pochen over hun eigen verbazing over de vrije hand die de Amerikanen hen hebben gegeven om de Palestijnen uit te roeien. De publieke opinie is gekanteld tegen de genocidale apartheidsstaat, en de Amerikaanse regering heeft simpelweg haar schouders opgehaald. Ze zullen het dan zonder de publieke opinie doen, deze waar mogelijk criminaliseren, en verstikken met vage geruststellingen dat ze er alles aan zullen doen om Israël in te dammen waar ze niet direct kunnen criminaliseren. Aaron Bushnell en anderen offerden zich op in de hoop de slachtpartij te stoppen, en de staat werkt eraan om ons het gevoel te geven dat hun offer tevergeefs was, dat er geen hoop is op escalatie voor Gaza en dat het geen zin heeft om de oorlog naar huis te halen. We kunnen ze niet laten slagen. Hun opofferingen waren niet tevergeefs.
De straffeloosheid die vertegenwoordigers van onze regering voelen bij het aanzetten tot deze slachting, zou dan als een illusie moeten worden onthuld. De straffeloosheid die we zien, is het ergst voor degenen die zich in de directe nabijheid van de genocideplegers bevinden. Een chirurg die slachtoffers van de Maya-genocide door de Guatemalteekse staat behandelde, vertelt over een geval waarin hij een patiënt opereerde die kritiek gewond was geraakt tijdens een bloedbad, toen plotseling gewapende mannen de kamer binnenkwamen en de patiënt op zijn operatietafel doodschoten, lachend terwijl ze hem vermoordden. De arts zei dat het ergste was om de moordenaars, die hij goed kende, in de jaren daarna openlijk over de lokale straten te zien paraderen.
Elders probeerde een man met een geweten ooit Robert McNamara van een veerboot naar Martha’s Vineyard in zee te gooien, woedend over dezelfde straffeloosheid en arrogantie die hij zag in die slager van Vietnam, terwijl hij in de lounge van de veerboot met vrienden lachte. De man nam aanstoot aan McNamara’s ‘houding zelf, die je zei’: “Mijn geschiedenis is prima, en ik kan zo over een bar hangen met mijn goede vriend Ralph hier, en daar zul je het mee moeten doen.” De man slaagde er niet in McNamara van een loopbrug in het water te duwen, de voormalige minister van Buitenlandse Zaken wist zich vast te klampen aan de reling en weer overeind te krabbelen, maar de aanvaller legde de waarde van de poging uit door te zeggen: “Nou, ik had hem buiten, alleen wij twee, en plotseling was zijn geschiedenis niet zo fraai meer, hè?”
Een woord over de moraliteit van gewapende demonstratie. Degenen onder ons die tegen de genocide zijn, halen voldoening uit door te stellen dat de daders en medeplichtigen hun menselijkheid hebben verspeeld. Ik sympathiseer met dit standpunt en begrijp de waarde ervan bij het kalmeren van de psyche die het niet kan verdragen, om de gruweldaden die ze getuigt te accepteren.
Maar onmenselijkheid is allang schokkend normaal, alledaags, prozaïsch menselijk gebleken. Een dader kan dan een liefhebbende ouder zijn, een gehoorzame zoon of dochter, een genereuze en liefdadige vriend, een vriendelijke vreemdeling, in staat tot morele kracht op momenten dat het hem uitkomt en soms zelfs wanneer het hem niet uitkomt, en toch een monster zijn. Menselijkheid ontslaat je niet van verantwoordelijkheid. De actie zou moreel gerechtvaardigd zijn geweest als deze 11 jaar geleden was ondernomen tijdens Operatie Protective Edge, rond de tijd dat ik me persoonlijk zeer bewust werd van ons brute gedrag in Palestina. Maar ik denk dat voor de meeste Amerikanen zo’n actie onbegrijpelijk zou zijn geweest, ziek zou lijken. Ik ben blij dat er vandaag tenminste veel Amerikanen zijn voor wie de actie zeer begrijpelijk zal zijn en, op een grappige manier, het enige verstandige wat gedaan kan worden.
I love you Mom, Dad, baby sis, the rest of my familia, including you, O*****
Free Palestine
-Elias Rodriguez
