Er is veel te doen geweest, over de demonstratie op 10 maart, gericht tegen de komst van de Israëlische president Herzog. Ongeveer 2000 demonstranten stonden op het Waterlooplein om hun ongenoegen te uiten.
Een goede opkomst vooral omdat de komst van de President slechts 4 dagen eerder was aangekondigd. Het was een geweldloze demonstratie die eventjes grimmig werd. Het succes kwam behalve de opkomst, doordat de demonstranten voldoende lawaai wisten te maken. Veel politici waren hierover verbolgen en vonden dat de demonstranten te dichtbij stonden. Het Waterlooplein en eerder op de dag bij de Plantage Kerklaan.
Verder weg kon eigenlijk niet omdat het dan buiten het zicht- en gehoorafstand zou plaatsvinden en volgens de Wet Openbare Manifestaties moeten demonstraties binnen deze afstand plaatsvinden. De protestactie had ook een concreet doel, was gericht tegen politici en vond plaats in de omgeving van de media.
Dit alles maakte het een succes en is de echte reden waarom politici zo verbolgen waren. Misschien dat ze het daarom continue hadden over anti-Joodse sentimenten bij de demo. Er is slechts 1 vermeend incident van een demonstrant die anti-Joodse leuzen riep. Terwijl de media en politici de indruk wekken dat het volstond van anti-Joodse spreekkoren. 1 van de 2000? Wat zegt dat? Eén gek, misschien wel een bewuste provocatie-actie die zoveel aandacht krijgt. Terwijl het een geweldloze demonstratie was; de politie was tevreden en burgemeester Halsema noodgedwongen heeft moeten zeggen dat er geen strafbare uitingen zijn geconstateerd. Waarom die ene, vermeende, individu meer aandacht krijgt dan de overgrote meerderheid, kan niets anders dan bewuste negatieve beeldvorming zijn. De vraag of Herzog wel uitgenodigd moest worden is onderbelicht gebleven, net als de timing van de opening van het museum.
Want waarom moest tijdens een genocidale oorlog, waarbij 5% van alle inwoners van Gaza vermoord of gewond zijn in 5 maanden tijd, een museum worden geopend? En waarom een vertegenwoordiger van een regime uitnodigen die genocide aan het plegen is, as we speak. Dit kan niet anders geïnterpreteerd worden dan steun aan Israël en steun aan de brute oorlog, een oorlog die water en voedsel als wapen gebruikt.Terwijl ze ‘nooit weer’ zeggen, zijn de nazaten van sommigen van de overlevenden van de gaskamers die vandaag de dag dezelfde wreedheid begaan. Een groter deel van deze nazaten steunt de ongekend gewelddadige, alles-vernietigende, oorlog die geen ziekenhuis onbeschadigd heeft gelaten. En als je steun geeft aan deze oorlog, mag je uitgejouwd worden, al ben je een holocaustoverlevende (grote kans dat demonstranten niet eens wisten wie hij was). Het zou toch te gek zijn dat een holocaustoverlevende nooit uitgejouwd mag worden, ongeacht de reden. Alle ophef in de politiek en media was deze ophef; ophef over vermeend anti-joodse spreekkoren van 1 individu. Waar is de ophef over de schandalige uitspraken van Herzog: dat alle Palestijnen schuldig zijn en daarom een legitiem doelwit vormen? Die ophef is er nooit gekomen.
