Skip to main content

De zaak Mustafa Ayash is een merkwaardige, onrechtvaardige zaak die de repressie van westerse landen op genocide-slachtoffers aantoont, onder druk van de lange arm van Israël. De rechter (internationale raadkamer) behandelde het uitleveringsverzoek van Oostenrijk, waar hij tot voor kort woonachtig was. Ook moest de rechter besluiten of Mustafa de uitspraak in vrijheid mocht afwachten in plaats van in de zwaarbeveiligde inrichting van Vught. De rechter doet op 11 november uitspraak.

Wie is Mustafa Ayash?

Mustafa is geboren in 1993 in Gaza en is journalist sinds 2006, toen hij het nieuwsmedium Gaza Now oprichtte. In 2015 vluchtte hij naar Oostenrijk, naar eigen zeggen, omdat de Hamas-veiligheidsdiensten hem dreigden te vervolgen. Toen de Gaza-oorlog begon, groeide Gaza Now van honderdduizend volgers tot miljoenenen werd het de grootste media in Gaza. Het had ook een internationaal bereik: in totaal meer dan 8 miljoen volgers op social media en het had accounts in 3 talen: Arabisch, Engels en Russisch. Met het grote bereik kwam Mustafa ook op de radarlijst van de Israëlische bezetter. Zo werd zijn familiehuis in Gaza aangevallen met 2 raketten in november 2023 en kwamen 40 familieleden om, onder wie zijn ouders, 3 broers, hun partners en 17 kinderen. Mustafa nam de foto’s van deze familieleden mee naar de rechtszaak. Op een aantal VN-websites werd zelfs de dood van Mustafa gemeld, maar hij bevond zich in Oostenrijk. Mustafa ging op 19 september van Indonesië, waar hij sinds kort woont, naar Nederland om zijn broer te bezoeken en om Israël aan te klagen bij het Internationaal Gerechtshof. Onder druk van Israël vroeg Oostenrijk daarop zijn uitlevering en Nederland arresteerde hem bij aankomst op Schiphol, waar hij vast werd gezet in het Justitieel Complex daar. Vervolgens werd hij overgeplaatst naar de beruchte gevangenis in Zaandam. Deze gevangenis is berucht vanwege veel geweld tussen bewakers en gedetineerden; vorige maand overleden 3 gedetineerden om onverklaarbare redenen. Alsof dat niet genoeg was voor genocide-slachtoffer Mustafa, werd hij overgeplaatst, zonder opgaaf van reden, naar de zwaar beveiligde gevangenis en inrichting Vught, waar ze hem in isolatie plaatsten en contact met zijn advocaat en familie verboden. Hiermee schendt Nederland onderstaande mensenrechten.

Mustafa Ayash zonder wettelijke grondslag vastgehouden in Vught

Zijn isolatie is in tegenstrijd met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM): dat voorziet in het recht op respect voor privé- en familieleven, het eigen huis en het briefgeheim. Deze kan alleen beperkt worden als de veiligheid van de samenleving op het spel staat of om een misdaad te voorkomen. Aangezien Mustafa’s vrouw en kinderen in Indonesië leven, is hier absoluut geen sprake van. Echter, zijn advocate maakte hier geen punt van in de rechtszaal.
Mustafa deed wel zijn beklag: “Zelfs als ik mijn behoefte doe, word ik gefilmd door camera’s”. Vreemd genoeg gaf zijn advocate, Frederike Dölle van Prakken D’Olivieira, die rechtvaardiging wel:
“Mustafa als getraumatiseerd persoon doet aan zelfbeschadiging en heeft zichzelf gebeten.” Met die uitspraak maakte ze enige kans op schorsing van zijn hechtenis, dus het in vrijheid afwachten van de uitspraak van de rechter, nagenoeg kansloos. Zelfs als het waar zou zijn, zou dit argument door de aanklager, en niet door de verdediging, gegeven moeten worden, die ervoor pleit dat Mustafa in de gevangenis moet blijven Bovendien maakte ze verplaatsing naar een andere gevangenis of verlichting van de zware omstandigheden ook nagenoeg onmogelijk. Onderstaand een protest in Gaza die de vrijlating van Ayash eist!

OliveX sprak met zijn broer Mahmoud Ayash, die bij de Israëlische aanval niet alleen zijn 3 broers en ouders verloor, maar ook 3 van zijn kinderen en zelf ternauwernood overleefde: reddingswerkers wisten hem uit het puin te halen. Hij ontkent dat Mustafa aan zelfbeschadiging doet:

“Natuurlijk zijn we getraumatiseerd als genocide-slachtoffers, maar dat betekent niet dat we psychisch ziek zijn. Of dat we in de zwaarst beveiligde inrichting van het land vastgebonden in een isolatiecel moeten zitten. Mijn broer mag zijn baby’s niet zien, mag geen bezoek ontvangen en heeft dus niemand om te knuffelen of emotioneel te steunen, iets wat hij keihard nodig heeft. Met deze inhumane behandeling verergert Nederland zijn mentale en fysieke gezondheid. Gaan ze in dit land zo barbaars om met genocide-slachtoffers? Is het een misdaad om een Palestijn te zijn? Wij houden de Nederlandse autoriteiten verantwoordelijk voor zijn gezondheid.

OliveX sprak met zijn broer Mahmoud Ayash, die bij de Israëlische aanval niet alleen zijn 3 broers en ouders verloor, maar ook 3 van zijn kinderen en zelf ternauwernood overleefde: reddingswerkers wisten hem uit het puin te halen. Hij ontkent dat Mustafa aan zelfbeschadiging doet: Natuurlijk zijn we getraumatiseerd als genocide-slachtoffers, maar dat betekent niet dat we psychisch ziek zijn. Of dat we in de zwaarst beveiligde inrichting van het land vastgebonden in een isolatiecel moeten zitten. Mijn broer mag zijn baby’s niet zien, mag geen bezoek ontvangen en heeft dus niemand om te knuffelen of emotioneel te steunen, iets wat hij keihard nodig heeft. Met deze inhumane behandeling verergert Nederland zijn mentale en fysieke gezondheid. Gaan ze in dit land zo barbaars om met genocide-slachtoffers? Is het een misdaad om een Palestijn te zijn? Wij houden de Nederlandse autoriteiten verantwoordelijk voor zijn gezondheid.
Later verzocht Dölle wel tot schorsing van Mustafa’s detentie en gaf als argument dat hij bij zijn broer in Arnhem kon verblijven en bereid is wekelijks of dagelijks een meldplicht bij het politiebureau te doen, maar gezien het eerdere was dit verzoek betekenisloos geworden. De rechter heeft het dan ook afgewezen.

Daarnaast had de advocate kunnen vragen om een onafhankelijk psychologisch onderzoek: de inrichting Vught kan met zijn onmenselijk strenge regime zijn opgelopen ‘trauma’s’ inderdaad verslechteren. Het feit dat ie in Vught zit, is een duidelijke repressieve overheidsmaatregel, want de journalist heeft geen strafbaar feit begaan in Nederland en wordt ook nergens van aangeklaagd.
Het trauma heeft hij volgens de advocaat opgelopen omdat hij “zijn ouders en 1 broer verloor in de oorlog”. En dit was misschien wel de grootste schandalige fout van de onervaren advocate. Het woord genocide of oorlogsmisdaden is in de hele rechtszaak niet één keer gevallen, wat in een eerlijke rechtszaak zou moeten gelden als verzachtende omstandigheden.

Frederike Dölle

Pas geleden besloot Oostenrijk nog om Mustafa niet te vervolgen

Het is algemeen bekend dat een oorlog niet uitsluitend met militaire middelen is, maar tevens een propagandaoorlog is en invloed op de publieke opinie kan een beslissende factor zijn op de uitkomst van de oorlog.
Het is ook bekend dat Israël behalve een militaire overmacht ook de grote internationale media controleert en de Palestijnen hebben nagenoeg geen media die mondiaal bereik heeft. Gaza Now was misschien wel de enige.  Chantages en bedreigingen aan het adres van Ayash waren aan de orde van de dag en nadat zijn familiehuis werd getroffen door 2 raketten in november 2023, werd Mustafa zelf 4 maanden later doelwit van de Oostenrijkse autoriteiten, die onder druk van Israël een gewelddadige huisinval deden waarbij zijn vrouw nagenoeg blind werd. Mustafa werd gearresteerd, zijn laptops en telefoons werden niet alleen in beslag genomen, maar ook bestanden verwijderd, net als de social media-accounts van Gaza Now! Mustafa: “Ze kwamen zwaarbewapend om 07.00u in de ochtend, terwijl mijn vrouw 8 maanden zwanger was.”

Zij is met Mustafa’s uitval de enige ouder voor hun twee kinderen van 3 en 1 jaar.De verwijderde bestanden waren documenten van zijn aanklacht die hij bij het Internationaal Strafhof wilde indienen en het is dus Mustafa 2x onmogelijk gemaakt om dit te doen. Op het moment ligt er geen aanklacht bij het Internationaal Strafhof.
Na deze gewelddadige huisinval, bovenop zijn eerdere trauma’s, besloten de Oostenrijkse autoriteiten om niet over te gaan tot vervolging. In april van dit jaar was Mustafa nog in Oostenrijk en er was niets aan de hand. Dus waarom vraagt Oostenrijk om zijn uitlevering 5 maanden later? Ook deze vraag werd niet gesteld door de verdediging. De enige logische verklaring is zijn intentie om Israël aan te klagen bij het Internationaal Strafhof, de ICC, en dat hij aangifte wilde doen tegen Oostenrijk in Nederland.

Ayash zit vast om politieke redenen en krijgt geen eerlijk proces

Terug naar de rechtszaak. De kern van de zaak is of hij uitgeleverd mag worden aan Oostenrijk. Om het juridisch correct te zeggen: het gaat om overlevering (binnen EU-lidstaten) en niet om uitlevering (tussen EU en niet-EU-staat).
De verdediging en aanklager gaven een aantal redenen waarom Ayash wel of niet overgeleverd zou moeten worden, waarbij Dölle het onderspit leek te delven. Zij voerde twee redenen aan waarom Mustafa niet overgeleverd moest worden. De Palestijn wordt valselijk beschuldigd van het financieren van terrorisme, omdat hij geld inzamelde voor zijn familie in Gaza. En van lidmaatschap van de gewapende tak van terreurorganisaties Hamas en Jihad, en het is hoogst opmerkelijk dat 1 persoon van 2 verschillende organisaties lid kan zijn. In het Europees Arrestatiebevel zou Oostenrijk de aanklachten onvoldoende geconcretiseerd hebben. Dus wat, waar, wanneer op en op welke manier hij lid zou zijn. Dölle voerde tevens aan dat je als inwoner van Gaza onmogelijk geen contact kan hebben met Hamas, dat de regering van Gaza is. Tevens zei ze dat het contact in zijn journalistieke hoedanigheid was.
Mustafa had zelf een andere verklaring

  

“Toen ik in Oostenrijk kwam wonen, had ik helemaal geen contact met Palestijnse groeperingen; ik had juist een conflict met deze groepen. Ze hebben mij zelfs ontvoerd, dus hoe kan ik een relatie met ze hebben?”

Mustafa Ayash

Het is onbekend naar welk incident Mustafa refereerde en er werden ook geen vragen over gesteld. Het is ook onbegrijpelijk dat de advocate geen verheldering hierover gaf en dit niet met Mustafa heeft kortgesloten. Wellicht dat deze situatie was ontstaan rond een incident uit 2017. De Hamas-regering had toen 3 mensen geëxecuteerd die ze beschuldigden van de moord op een commandant, Mazen Faqha, en een verslaggever van Gaza Now! maakte beelden hiervan en deelde deze op Facebook. Het Gazaanse ministerie van Binnenlandse Zaken dreigde met juridische stappen. Mustafa Ayash zei destijds dat de betreffende verslaggever was ondergedoken en riep de internationale gemeenschap op om bedreigde journalisten te helpen.
De advocate voegde eraan toe dat Israël meer dan 200 journalisten had gedood sinds de oorlog, maar vergat te zeggen dat de Joodse staat ook alles en iedereen die het niet zint van ‘Hamasterrorisme’ beschuldigt: verschillende VN-organisaties, onder wie Secretaris-Generaal Guterres, media waaronder Aljazeera en zelfs Nederlandse activisten. De NCTV rapporteerde dat Israël desinformatiecampagnes opzet om de Nederlandse politieke besluitvorming te beïnvloeden.
Dölle zei verder dat Ayash een vernederende behandeling in Oostenrijk riskeert: “Het gaat heel slecht met hem en hij zit niet voor niets in psychiatrisch centrum Vught”. Dit tegen het zere been van Ayash zelf en zijn familie. Mahmoud: “Hij zit in Vught om politieke redenen en hij is een politieke gevangene. Mustafa hoort bij ons, zijn familie, niet in een inrichting”.

Dölle was snel klaar met haar argumenten, in minder dan 10 minuten. De aanklager daarentegen nam uitgebreid de tijd om zijn argumenten kracht bij te zetten: hij vond wel dat de aanklachten waren geconcretiseerd en somde verschillende jurisprudentie op en zei dat Mustafa geen asiel had aangevraagd, wat overigens geen weigeringsgrond is. Asiel aanvragen hoeft dan geen weigeringsgrond te zijn, maar de Internationale Rechtskamer (dus de rechter) kan de zaak wel aanhouden (uitstellen) totdat de IND een besluit neemt. Mocht hij asiel krijgen, kan hij in principe niet worden overgeleverd. Dus Mustafa Ayash zou zo snel mogelijk asiel moeten aanvragen. Zijn broer Mahmoud: “Het is ongelofelijk dat niemand ons van dit advies heeft voorzien. We hebben 2 doelen: voorkomen dat hij wordt uitgeleverd aan Israël, waar ze Palestijnen doodmartelen, en hem vrij krijgen. Gezien de beperkingen van Mustafa en de argumentatie van de verdediging denk ik niet dat we een eerlijk proces hebben gehad”. ­­Wat betreft de slechte omstandigheden in Oostenrijkse gevangenissen zei de aanklager dat dit alleen het geval is bij ‘uitzetcentra’s en niet in reguliere gevangenissen’, refererend naar een rapport van CPT, een Europese commissie die controles uitvoert in gevangenissen om marteling en inhumane behandeling te voorkomen. Het rapport over Oostenrijk is echter kritisch, zowel de gewone gevangenissen als de detentiecentra, en Mustafa kan in beide terechtkomen. Over het algemeen is er slechte hygiëne vanwege verouderde infrastructuur, onvoldoende toegang tot advocaten en medische zorg en zelfs gevangenissen waar gedetineerden 23 uur per dag zitten, wat de commissie “totaal onacceptabel noemt.

Eerder dit jaar heeft de rechtbank geen toestemming gegeven voor overlevering naar Polen vanwege de slechte detentie-omstandigheden in dat land.
*ECLI:NL:RBAMS:2025:935: dit is een andere zaak waarop de overlevering naar Polen is verboden vanwege de slechte detentie-omstandigheden.

Het meest opmerkelijke wat de aanklager zei, ging over de vrees van doorlevering: hij zei ten onrechte dat dit geen weigeringsgrond is, terwijl advocate Dölle hier niet op reageerde. Echter, artikel 14, lid 4, van de overleveringswet zegt: 

Overlevering wordt voorts niet toegestaan dan onder het algemene beding dat de opgeëiste persoon niet ter beschikking zal worden gesteld van de autoriteiten van een derde staat, ter zake van feiten die vóór het tijdstip van zijn overlevering zijn begaan, tenzij daartoe voorafgaand toestemming wordt verzocht aan Onze Minister en deze is verkregen.

We hebben ChatGPT gevraagd om deze tekst in begrijpelijk Nederlands samen te vatten:

Nederland levert iemand alleen over als het land dat hem krijgt, belooft hem niet door te sturen naar een ander land — tenzij Nederland (Minister van Justitie en Veiligheid) daar expliciet toestemming voor geeft.
Om onbegrijpelijke redenen heeft de verdediging deze argumentatie niet aangevoerd. Wel reageerde ze nog op het CPT-rapport; ze noemde dat psychiatrische instellingen, waar Mustafa thuis zou horen vanwege zijn trauma’s, onderbezet zijn. Het rapport zegt slechts dat psychiaters moeilijk te werven zijn. Het rapport zegt ook dat deze instellingen soms als gevangenis worden gebruikt en dat is niet wat patiënten kunnen gebruiken. Het is tevens onbegrijpelijk dat de advocate meerdere keren direct en indirect heeft gezegd dat Mustafa Ayash in een psychiatrische instelling hoort, terwijl daar geen onderliggend onderzoek aan ligt en terwijl Ayash en zijn familie dit afwijzen. Dan rijst de vraag of alles tijdens de rechtszaak wel is vertaald naar Mustafa Ayash.

De vrees van doorlevering brengt tevens het principe van non-refoulement in gevaar. Google AI geeft deze betekenis:

Non-refoulement is een kernprincipe van het internationaal recht dat landen verbiedt asielzoekers, vluchtelingen of andere personen terug te sturen naar een land waar ze risico lopen op vervolging, marteling, foltering of andere ernstige schendingen van mensenrechten.  Dit verbod is absoluut en geldt ongeacht de migratiestatus van de persoon, wat betekent dat een land een persoon ook niet mag terugsturen naar een ander land waar die persoon vervolgens kan worden teruggestuurd naar een gevaarlijk land van herkomst.

In de hele rechtszaak is dit begrip niet één keer gevallen.

FOLLOW OLIVEX ON SOCIAL MEDIA!
LIKE, SHARE & COMMENT!

TEKEN DE PETITIE DIE DE VRIJLATING VAN MUSTAFA AYASH EIST! KLIK HIERONDER

TEKST GAAT BENEDEN VERDER !

Mustaf Ayash: “Mijn leven is in gevaar”

Aan het einde mocht hij zelf ook wat zeggen en dit was meteen het sterkste stuk van de rechtszaak. Mustafa: “Ik kwam naar Nederland om aangifte te doen tegen Oostenrijk en in geen 1000 jaar had ik kunnen bedenken dat dit mij zou overkomen. Ik heb overigens niets tegen Oostenrijk, ik wil alleen gebruikmaken van mijn rechten.”  
Hij deed ook een pikante onthulling over de autoriteiten van dat land: “In een restaurant hebben mensen van de geheime dienst mij de Oostenrijkse nationaliteit aangeboden als ik informant zou zijn[1].” Het werd rumoerig in de zaal en zo’n uitspraak na een maand detentie laat tevens zijn weerbaarheid zien. De aanklager refereerde ook aan dat hij zich verzet tegen zijn behandeling, en hij heeft gelijk zichzelf te verzetten tegen zo’n onmenselijke behandeling.
Vervolgens ging het misschien wel over het belangrijkste aspect van zijn leven: zijn wankele gezondheid die veel te verduren heeft gehad. Het is bekend dat Mustafa’s gezondheid erg slecht is en dat hij nauwelijks toegang heeft tot medische zorg. Echter, toen hij het over de details wilde hebben, werd hij afgekapt door de voorzitter (rechter). Ze zei dat ze het in de pleitnota heeft gelezen en daarmee voorkwam ze dat het werd gedeeld met het publiek. Mustafa heeft hierover een paar zinnen kunnen zeggen: “Mijn lichaam is erg beschadigd en mijn leven staat op het spel als het zo doorgaat”. Mustafa begon 2 dagen na zijn detentie aan een hongerstaking uit protest tegen de erbarmelijke omstandigheden. Maar na 10 dagen moest hij, vanwege zijn slechte gezondheid, de hongerstaking stopzetten. Waar protesteerde hij precies tegen en waarom is dit niet in de rechtszaak ter sprake gekomen? OliveX heeft eerder artikelen geschreven over de slechte verdediging van Palestina-activisten, hier en hier.  

Mustafa groet demonstranten vanuit de Zaandamse gevangenis

[1] Van de gevestigde media was Trouw aanwezig en ze hebben deze grote claim niet in hun artikel verwerkt: https://www.trouw.nl/binnenland/palestijnse-journalist-mustafa-ayash-vecht-overlevering-naar-oostenrijk-aan~bc11b8f3/

HET IS STIL BIJ MEDIA, POLITIEKE PARTIJEN EN MENSENRECHTENORGANISATIES

Je zou zeggen dat Mustafa’s zaak veel emoties losmaakt en veel pro-Palestina- of mensenrechtenorganisaties flink lobbyen om Mustafa vrij te krijgen. Niets is minder waar, opmerkelijk genoeg. Het internationale mediaconsortium Al Jazeera is in Nederland vertegenwoordigd met een Arabische en Nederlandse verslaggever, respectievelijk Mubasher en Seph Vaassen. Beiden hebben geen enkele aandacht geschonken aan de zaak-Ayyash. Ook de journalistenvakbond NVJ zwijgt tevens in alle talen: verder dan een kort nieuwsbericht over de rechtszaak kwamen ze niet. Als we naar Bij1 en Denk, zogenoemde pro-Palestina politieke partijen, kijken, zien we dat het verdacht stil is, terwijl we ook nog eens midden in een verkiezingscampagne zitten! De kersverse lijsttrekker Tofik Dibi heeft het onderwerp niet 1x genoemd, terwijl hij zich graag laat zien bij antigenocide-demonstraties. Denk daarentegen heeft schriftelijk vragen gesteld aan de Minister van Justitie en Veiligheid, Foort van Oosten. Hoewel dit het enige is wat ze hebben gedaan, geen social media posts, geen video’s en geen Kamervragen, heeft Kamerlid Dogukan Ergin wel een aantal goede vragen gesteld:

Dogukan Ergin en Stephan van Baarle van Denk

KAMERVRAGEN VAN DENK EN KORTE ANALYSE VAN OLIVEX:

Weet u of er een kans bestaat dat de betreffende Palestijnse journalist ook aan Israël uitgeleverd kan worden? Wel jammer dat hij hier artikel 14, lid 4 van de overleveringswet niet heeft toegevoegd.

Zou het voor u acceptabel zijn dat een Palestijnse journalist aan Israël wordt uitgeleverd, wetende dat Israël een ongekend hoog aantal journalisten heeft vermoord en gevangengezet sinds 7 oktober 2023? Goede vraag, alleen hij vergeet te zeggen dat Israël ook Palestijnse gevangenen structureel martelt en het Rode Kruis geen toegang geeft tot deze gevangenen.

Bent u het ermee eens dat Nederland in beginsel geen enkele medewerking dient te verlenen aan het uitleveren van journalisten, tenzij er onomstotelijk bewijs is voor een ernstig misdrijf, gezien het risico dat niet alleen de persoonlijke vrijheid van het individu in kwestie, maar ook de persvrijheid ermee ingeperkt wordt? Goede vraag, slechts 1 kanttekening. Persoonlijke vrijheid van het individu kan beter omschreven worden als mensenrechten van het individu.

Deelt u de kritiek van de advocate van de Palestijnse journalist, die erop wijst dat
Israël vaker humanitaire hulpverlening koppelt aan vermeende financiering van terrorisme?

Ook dit is te voorzichtig geformuleerd. Het is ronduit een valse claim te noemen, in plaats van ‘vermeende financiering’.

Wat vindt u ervan dat Palestijnse journalisten in het Westen vaker hebben aangegeven het slachtoffer te zijn geworden van lastercampagnes die vanuit Israël worden aangestuurd?

Zijn er sinds 7 oktober ook mensen door de Koninklijke Marechaussee vastgehouden op verdenking van betrokkenheid bij internationale misdrijven die gepleegd zouden zijn door Israël?

Het zijn over het algemeen goede vragen, alleen er ontbreekt ook dat hij geen vragen heeft gesteld over de gezondheid en slechte omstandigheden rondom zijn detentie. Vugt is natuurlijk volstrekt disproportioneel. Misschien waren het wel te moeilijke vragen, want de minister reageerde helaas pas 3 weken later, op 22 oktober, met een uitstelbericht: hij zou nog niet alle informatie hebben om de vragen te beantwoorden en streefde ernaar dit alsnog zo snel mogelijk te doen.

Hoe nu verder?

Zoals we kunnen lezen, maken de Nederlandse autoriteiten een ware klopjacht op genocide-slachtoffer Ayash. Het Openbaar Ministerie is onredelijk hard en zijn eigen advocaat laat duidelijk te wensen over, als ze geen onderdeel is van de poppenkast entourage. Daarbovenop is er geen enkele organisatie of bekende mensen die het voor Ayash opnemen, de man die zoveel heeft moeten doormaken, de man die ze mentaal willen breken. Het is meedogenloos als je zoveel dierbaren hebt verloren in de genocide, vervolgens een gewelddadige huisinval meemaakt waar zijn vrouw blind van wordt, om vervolgens in de zwaarst beveiligde gevangenis opgesloten te worden. En dat alleen maar omdat je je eigen volk wil helpen. Dit is niet te verkopen en de geschiedenis zal de schuldigen ter verantwoording roepen. Het betekent echter ook dat activisten zich meer moeten inzetten om Ayash vrij te laten. Behalve protesten kunnen ook mails naar invloedrijke mensen verstuurd worden om dit vervolgens te delen op social media. Daarbij is het handig als deze mensen getagd worden. Denk bijvoorbeeld aan Kamerleden Ergin, Van Baarle, lijsttrekker Tofik Dibi, minister van Justitie Van Oosten, de premier, journalistenvakbond NVJ. Ook kunnen internationale VN- en mensenrechten organisaties gemaild worden zoals Het Europees Comité ter voorkoming van foltering en onmenselijke of vernederende behandeling (CPT), OCHA en Amnesty.

Als de wet uitgevoerd zou worden, zou Ayash niet in Vught zitten. Hij kan vrij worden vrijgelaten als de Minister of het Openbaar Ministerie daarvoor pleit. Hij kan ook worden vrijgelaten als Oostenrijk de zaak intrekt. Op 11 november is de uitspraak.

Deel of Tweet:

Leave a Reply