Velen zagen het niet aankomen: een comeback van Tofik Dibi in de politiek! En dat als lijsttrekker van Bij1 die als ambitieus doel heeft om in de Tweede Kamer te komen. OliveX blikt terug op het vorige politieke leven van Tofik waarin Geert Wilders en Femke Halsema een belangrijke rol in speelden. We beschrijven zijn 5 grootste blunders tussen 2006 en 2012.
De manier waarop Tofik uit de politiek vertrok was veelzeggend: niet herkozen als Kamerlid, een verpletterende nederlaag om het lijsttrekkerschap en zijn aanvallen op partijprominenten. Het was dezelfde Tofik die met veel bombarie 6 jaar eerder werd binnengehaald door Femke Halsema. Velen dachten dat de 25-jarige jongeman een politiek talent was, en dat was uitzonderlijk als je een Islamitische achtergrond had. Hoewel Tofik een getalenteerde spreker was, scherpe debatten kon voeren en goede media-optredens had, maakten de vele blunders hem een foute politicus en Halsema bleek een slechte scout te zijn. De jongeren onder ons zullen Tofik’s eerste politieke carrière niet weten en de ouderen hebben wellicht een opfrisbeurt nodig. OliveX zet voor u alles op een rijtje. Hij kwam binnen als ‘politiek talent’, als ‘liberale Moslim’ en vertrok met de staart tussen de benen, als een kamikazepiloot: zichzelf en de partij ernstig beschadigd.
Blunder 5: Voorstel om ‘links’ uit naam van GroenLinks te halen
In 2009 verrast Tofik vriend en vijand met het voorstel om een nieuwe naam te geven aan de partij. Hij stelt voor om het om te dopen tot De Groenen. Links roept volgens de Amsterdammer op tot een verkeerde associatie: “een donkergroene, zure, socialistische groep mensen die denkt dat ze de wereld kan verbeteren door de aanleg van een moestuintje”. En hij gaat zelfs verder door wat rechtste standpunten erin te voegen: “Groen is veel breder dan alleen het milieu. Dat de politie de straten schoonhoudt, is ook groen”. De kloof tussen politici en burgers was volgens Dibi in 2009 ‘nog nooit zo klein’. Dat een Nederlandse politicus de kloof klein noemt, is een unicum maar Tofik gaat nog een stap verder: hij zegt letterlijk dat het ‘best groter mag worden’:
“Het kan zijn dat 60 of 70 procent van de burger iets vindt, maar dat is nog geen reden om het te doen. Als je maar uitlegt waarom je iets doet. Zo dwing je respect af.”
Je dwingt geen respect af maar een hoop tegenstand, beste Tofik, als je iets doet waar 70% van de mensen tegen zijn. Over deze uitspraak kan je zeggen ‘goudeerlijk’ of ‘kinderlijk naïef’ maar misschien ook ‘politieke zelfmoord’.
Blunder 4: Uithalen naar PVV-bestrijders: Rabbae en Danen
Deze blunder was een georkestreerde actie die hij samen met Femke Halsema deed en dat werd gesteund door de Tweede Kamer fractie. Wat gebeurde er? Femke en Tofik haalden publiekelijk uit naar respectievelijk Mohammed Rabbae en Rene Danen omdat deze 2 partijgenoten Wilders aan het bestrijden waren op de barricades en in de rechtszaal. De twee hadden aangifte gedaan wat leidde tot een rechtszaak tegen Wilders in 2010 vanwege haat zaaien en discriminatie. De twee organiseerden demonstraties tegen racisme waarvan de bekendste in 2008 was, op de VN-dag tegen racisme. Deze demo werd echter door de ‘linkse partijen’ PvdA, GroenLinks en SP, geboycot omdat het tegen ‘een collega parlementariër was gericht’ Kunt u het geloven: linkse partijen die een demonstratie tegen Wilders boycotten?! Als excuus werd gegeven dat Wilders in het Parlement bestreden moest worden en niet erbuiten terwijl het feitelijk ging om het beschermen van collega Wilders. Tofik haalde ongekend hard uit naar Renen Danen: “Het heeft er alle schijn van dat Danen via een politieke partij zijn eigen agenda door wil voeren. Ik zou hem willen vragen om te heroverwegen of GroenLinks daar wel de meest geschikte partij voor is.”
Toen Rabbae, oud-lijsttrekker van GL en de eerste doorgebroken Marokkaans-Nederlandse politicus, Wilders op een demonstratie ‘fascist’ noemde, was Halsema er als de kippen bij om te twitteren dat hij dit niet namens GroenLinks deed en dat ze zelfs ongemakkelijk werd van hem als ‘partijgenoot’. Ze verweet hem van ‘poging tot censuur’. Rabbae zegde daarop zijn lidmaatschap van de partij op.
Rabbae: “Tofik bevestigt extreem-rechtse retoriek tegen moslims: achterlijk, fanatiek, gewetenloos, meedogenloos en onbeschaafd”.
Blunder 3: ‘De laatste fatwa’
Het is algemeen bekend dat Tofik functioneerde onder het mentorschap van Femke Halsema en wat de twee vooral deden was een aanval op Moslims. Of beter gezegd: gecoördineerde aanvallen. Om en om en soms samen. Een voorbeeld is dat Tofik, samen met Ahmed Markouch, Naima Azough en Mohamed Ojouaou een opiniestuk schreef met de opinie dat fatwa’s afgeschaft zouden moeten worden. Dit werd precies 10 jaar na 9/11 gepubliceerd en hiermee maakten ze, ten onrechte, een koppeling tussen 9/11 en fatwa’s. Fatwa’s zijn niet-bindende adviezen van Moslimgeleerden over uiteenlopende zaken. De schrijvers kleineren deze decreten echter:
"Alle fatwa’s reduceren moslims tot gedachteloze, harteloze en gewetenloze machines"[1].
Regelmatig neemt hij ook het woord ‘Moslimterrorisme’ in de mond; blijkbaar een exclusieve vorm van terrorisme voor Moslims uitsluitend. Tofik had zelfs een verbond met de (extreem)rechtse blogger Carel Brendel: beiden deelden zorgen over de invloed van de ‘radicale Islam’[2]. Het zal u misschien nog meer verbazen wat zijn mentor, Femke, wel niet allemaal zei. Zo riep ze progressieven op om de Islam te bekritiseren vanwege de positie van de vrouw. Ze vond dat linkse politici schooldirecties moesten steunen als daar een ‘hoofddoekverbod werd ingevoerd’. Tegelijkertijd was ze van mening dat veel Moslima’s hoofddoek dragen door druk vanuit de gemeenschap: Halsema: “Ik zie in mijn wijk te vaak dat meisjes worden uitgescholden als ze geen hoofddoek dragen.”
Ook durfde ze te zeggen dat salafistische, orthodoxe opvattingen brede steun hebben in de Nederlandse islamitische gemeenschap. Ze ging zelfs verder:
“Ik ben ervan overtuigd dat er in Nederland duizenden moslimvrouwen zijn die – door islamitisch gezag dwingend voorgeschreven en door vaders, ooms en zonen trouwhartig nageleefd – te weinig bewegingsvrijheid kennen”.
Dit zijn allemaal uitspraken zonder wetenschappelijk onderzoek als grondslag; het zijn racistische aannames.De één-tweetje tussen Femke en Tofik resulteerde ook in een controversiële motie: die opriep het Kabinet “in woord en daad uit te dragen dat het tegengaan van islamisering geen doel van het regeringsbeleid is.”
In de huidige context zou men denken dat het om een pro-Islam motie zou gaan, maar in de context van toen, 2010, was het vooral een erkenning dat er sprake was van Islamisering. Want het officiële kabinetsbeleid was dat Islamisering niet bestond.
Renen Danen zei over de aangenomen motie: “Je ziet hoe ook wij het vocabulaire van Wilders overnemen. Hoe wij strijden op het door hem gekozen slagveld.”
Hoe valt dit allemaal te rijmen met een ‘linkse’ partij als GroenLinks? In een opiniestuk voor een linkse website beantwoord John van Mullem deze vraag treffend: “Linkse activisten zullen geen traan laten om het vertrek van Halsema. Ze heeft de laatste restanten van het erfgoed van partijen als de CPN en de PSP uit GroenLinks verdreven en de verrechtsing die onder Paul Rosenmöller is ingezet verder doorgevoerd”
Blunder 2: Spijt van Uruzgan-stemming
Ongetwijfeld was dit één van de grootste blunders van zowel GroenLinks als Tofik Dibi. GroenLinks verraadde haar pacifistische verleden door vóór de Kunduz-motie te stemmen waarmee ze het Kabinet hielpen aan een meerderheid om militairen naar Afghanistan te sturen. Er was veel ophef en discussie hierover, maar vaak zie je dat politieke partijen vooral voor hun eigenbelang stemmen, niet voor dat van hun achterban. Tofik stemde ook voor. Maar wat het vooral nog meer delicatesse maakt, is dat de instabiele Tofik in een radio-uitzending in 2012 spijt zei te hebben van zijn stemgedrag en dat lijsttrekker Jolanda Sap de fractie onder druk had gezet om vóór te stemmen. Een keiharde uithaal naar een collega. Op dat moment deed Tofik een gooi naar het lijsttrekkerschap en zat hij dus midden in een verkiezingscampagne. Dat deze actie verkeerd uitpakte, kwam hij snel genoeg achter.
Tekst gaat beneden verder
Grootste blunder:
Een pluspunt van Tofik is dat hij, in tegenstelling tot veel politici, authentiek kan zijn. Zo ook in een openhartig interview in Vrij Nederland. In het artikel onder de kop Hoe Tofik Dibi aan zijn media verslaving ten onder ging vertelt Tofik hoe hij zich belangrijk begon te voelen: Ik vond de aandacht die de media me gaven belangrijker dan ik had gedacht. “Ik kon alles zeggen, ik deed ertoe! Het ging niet goed met de fractie en ook niet met Jolande Sap. Maar ik werd steeds bekender en kwam steeds vaker op tv”.
De faam steeg Tofik naar het hoofd waarop hij zich vervolgens kandidaat had gesteld voor het lijsttrekkerschap, tegen het zere been van veel partijprominenten. De toon van de media begon te veranderen in negativiteit. Tofik daarover:
“Van een vrijzinnige moslim werd ik ineens een kamikazepiloot, een ongeleid projectiel, een egotripper. Als dat vijf keer op verschillende fora wordt herhaald, wordt dat een selffulfilling prophecy, een waarheid als een koe.”
De verkiezing resulteerde in een drama voor Tofik en later ook voor GroenLinks: Jolanda Sap werd met overweldigende meerderheid gekozen met 85% van de stemmen maar in de verkiezing die daarop volgde verloor GroenLinks twee derde van haar zetels, Tofik werd ook niet als Kamerlid herkozen en Jolanda Sap moest aftreden.
In hetzelfde interview deed Tofik nog een opvallende uitspraak, over Geert Wilders van wie ‘onverwachte steun’ kwam. “Wilders liep dwars door de kamer heen en kwam recht op Dibi af. Hij gaf Dibi een hand en zei dat hij het moedig van hem had gevonden dat hij zich kandidaat had gesteld. Hij benadrukte dat deze ervaring hem sterker zou maken en wenste Dibi het allerbeste. Tofik daarover: ‘Dat deed me echt wat.”’
Carel Blendel deed echter een juiste voorspelling over het hele gebeuren: “Dibi’s ‘leeuwenmoed’ zal hem vooral buiten GroenLinks sympathie opleveren. Maar zijn aanval op het establishment is zeker geen garantie voor een voorspoedige politieke toekomst binnen deze partij. Hooguit valt te verwachten dat hij Heleen Weening, de onvoorstelbaar amateuristisch opererende partijvoorzitter, mee in de diepte zal sleuren”.
Een paar maanden later was de kersverse voorzitter Heleen Weening inderdaad genoodzaakt om op te stappen.
We kunnen dus concluderen dat ‘kamikazepiloot’ Tofik heeft gezorgd voor zijn eigen ondergang en daarbij de lijsttrekker, de voorzitter en de partij erin heeft mee gesleurd. Echter heeft Femke Halsema het grootste aandeel gehad in de ondergang van GroenLinks. Dat concludeerde de commissie van het Wetenschappelijke bureau van de partij die onderzoek deed naar wat er mis ging bij de verkiezingen van 2012. Prominente politicoloog Meindert Fennema schreef over de erfenis van Halsema:
De meeste mensen zijn vergeten dat de dramatische verkiezingsnederlaag van GroenLinks voorbereid is onder leiding van Femke Halsema. Halsema had namelijk het idee dat GroenLinks naar rechts moest opschuiven in de richting van D66. Onder Halsema besloot GroenLinks om voor versoepeling van het ontslagrecht te pleiten en zij koos – net als de VVD – voor een kleinere overheid. Daarmee vervreemdde zij zich van haar linkse achterban
Dit was deel 1. Volgende week verschijnt deel 2 wat gericht is op Tofik’s leven na de politiek en zijn terugkeer via Sylvana Simons als lijsttrekker van Bij1. Tofik profileert zich als ‘pro-Palestina’ kandidaat terwijl hij feitelijk aan black propaganda doet.
Bronnen:
[1] https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/de-laatste-fatwa-denk-voor-jezelf~bc191
[2] https://georgeknightlang.wordpress.com/2012/07/01/islamkritiek-helpt-de-positie-van-moslimvrouwen
[3] https://www.trouw.nl/nieuws/halsema-roept-progressieven-op-tot-islam-kritiek~baa
